“Vatan Haini Vatan Şairi” 

Nâzım Hikmet’in yıllarca sansürlenen

şiirlerindendir ”Martılar Ah Eder”.

Mes’ud Cemil Bey de bestelemiştir ”Hicaz” makamında.

O Mes’ud Cemil ki, “Türkçe ile En İyi Dost” Nâzım’ın şiirlerine -alışılmadık

fakat son derece hoş- melodiler giydirir.

***

Mes’ud Cemil, Türk Musiki tarihinin en tanınmış isimlerinden biri olan Tanburî Cemil Bey’in oğluydu.

Radyoculuğu Türkiye’ye getirenlerdendi.

Bizzat kurduğu İstanbul Radyosu’nun müdür vekili, spikeri, tanburisi, yani herşeyiydi.

Ve hepsinden de öte dört dörtlük bir müzisyendi!

***

1930’lu yılların sonunda

“Harbokulu Olayları” yaşanmaktaydı…

”Dünya Şairi” Nâzım da; tevkif edilenler arasındaydı!

Artık 10 yıl sürecek zindan yaşamı başlamıştı.

“Komünistlik”ten 28 seneye mahkûmdur ozan(!)

***

Üstad Münir Nurettin Selçuk;

orkestra eşliğinde taşplağa okur ”Martılar Ah Eder”i…

Murat Bardakçı şöyle anlatır şiirin öyküsünü;

”12 Mart 1971’de

o zaman TRT’de görevli olan ve şimdi hayatta olmayan işgüzarın biri kalkıp kurumun başındakilere gider, ellerini önüne bağlayıp boynunu büker ve ‘Bu şarkıların sözlerini komünist Nâzım Hikmet yazmış…

Arada bir okunduğu oluyor.

Her ne kadar aşk şarkısı gibi görünseler de,

aslında sosyal bir sınıfın bir başka sosyal sınıf üzerinde hâkimiyet kurması temeline dayalı olup yıkıcı ve de bölücü hüviyet taşıdıklarını arzederim!

Emir buyursanız da bu komünist eseri yasaklasanız’ der ve şarkı yasaklanır!..”

Eser gerçi TRT’nin repertuvarından çıkartılmamıştır ama radyolara “Bundan sonra okunmayacaklar” diye -şifahi bir talimat- verilmiştir.

Hakkında herhangi bir yasaklama kararı olmamasına rağmen Mes’ud Cemil dolayısı ile Nâzım Hikmet’i hatırlattığı için ve “Ne olur ne olmaz, başımıza bir iş gelmesin” endişesinden dolayı bu eser de hiç icra edilmedi ve unutuldu.

Şarkı; 90’larda okunmaya başladı tekrar TRT’de!..

***

O şiirler ki; Şadan Gökovalı Hocam’ın benzetimi ile; yazının raksıdır.

Yaşamı renklere boyar; bitmez!

“Il Postino” isimli İtalyan filmindeki postacı Mario’nun şaire(Şilili Usta Pablo Neruda) söylediği gibi; “şiir yazana

değil, ihtiyacı olana aittir!”

Şarkılar, türküler de susmaz!

Şairler tükenmez!

***

“Martılar âh eder, çırparlar kanat

Deryalar açılır, açılır kat, kat

Gayrı beklemeye kalmadı tâkat

Görünsün karşıdan İstanbul şehri

Dalgalar yâr beller, kopar kıyamet

Deryayı kan eder, kan eder hasret

Gayri beklemeye kalmadı tâkat

Görünsün karşıdan İstanbul şehri…”