Karanlığa kıvılcım çakan 

“Vatan Şairiydi”...

Ülkesini ölesiye seviyordu...

Denizi, dalgaları yaran motorları, vaporları(özellikle vapur demezdi), martıları !

Yeşili..Mavinin her tonunu..

Elmayı...Toprağı..Çınarı..

xxx

10 yıl zindan zindan dolaştırıldı...

Bir gün muktedirlerce "aşığı" ülkesinin vatandaşlığından çıkarıldı,

“Vatan haini” olarak yaftalandı!

"Memleketim, memleketim" diye yandı tutuştu!

Hapislerde de dönemin zalimlerine kafa tuttu.

Yılmak yoktu ki yapısında.

Sol memesinin altındaki cevahir hiç kararmadı!..

Hep mücadele etti.

Bilgeye göre; 

"Yeryüzüne yağmur, gökyüzüne mavi, insana da en çok şiir yakışırdı."

O şiir ki;  

Prof.Şadan Gökovalı'nın benzetimi ile; 

"yazının raksedişi" değil miydi?

Şiiri silah, silahı şiirdi!

‘’Edebiyatın Cumhurbaşkanı’’Doğan Hızlan’ın

da yazdığı gibi;

‘’Nâzım Hikmet, iyi şiire ideolojisini;

nasıl dahil edeceğini ispatlayandır! ’

Çünkü; savunulan ideoloji ancak iyi şiirle,

İyi yapıtlarla insanı etkilerdi..!’’

Hasretini, aşklarını hep şiirleriyle dillendirdi:

"…Vatan çiftliklerinizse, 

kasalarınızın ve çek defterlerinizin içindekilerse vatan, 

vatan, şose boylarında gebermekse açlıktan, 

vatan, soğukta it gibi titremek ve sıtmadan kıvranmaksa yazın, 

fabrikalarınızda al kanımızı içmekse vatan, 

vatan tırnaklarıysa ağalarınızın, 

vatan, mızraklı ilmühalse, vatan, polis copuysa, 

ödeneklerinizse, maaşlarınızsa vatan, 

vatan, Amerikan üsleri, Amerikan bombası, Amerikan donanması topuysa, 

vatan, kurtulmamaksa kokmuş karanlığımızdan, 

ben vatan hainiyim. 

Yazın üç sütun üstüne kapkara haykıran puntolarla: 

Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ…"

xxx

"Mavi Gözlü Dev", 

vatan hainliğine devam ederken, zalimler zulümlerini arttırdı.

Adnan Yücel nasıl seslenmişti o zalimlere?:

“Saraylar saltanatlar çöker, 

Kan susar bir gün, zulüm biter. 

Menekşeler açar üstümüzde, Leylaklar da güler, 

Bugünlerden geriye, 

Bir yarına gidenler kalır, 

Bir de yarınlar için direnenler…”

Simge direnişçiydi Nâzım simge!..

xxx

Adı, hâlâ altın harflerle yazılıyor Nâzım Baba'nın..

"Dünya'da En Çok Tanınan Türk" Mustafa Kemâl Atatürk'ten sonra tanınan ikinci Türk o!..

Türkçe'nin "En İyi Dostu"dur... 

Unutmadan;

Milli Mücadele'ye katılmış; Kurtuluş Savaşı'nı "destanlaştıran" tek ozandır da!..

Rüzgara Karşı Yürüyen Adam'dır!

Yetmişinde bile zeytin dikmeyi,

Yaşamı ciddiye almayı yazmış;

Türk ve Dünya Şiirinin N Vitamini'dir!

O;

şiirleri defalarca bestelenen Dünya Şairi'dir!..

xxx

Çocukları da çok severdi Nâzım Hikmet.

Bu dizeleri çocuklaraydı;

"Dünyayı verelim çocuklara hiç değilse bir günlüğüne,

Allı pullu bir balon gibi verelim oynasınlar.

Oynasınlar türküler söyleyerek yıldızların arasında,

Dünyayı çocuklara verelim,

Kocaman bir elma gibi verelim, Sıcacık bir ekmek somunu gibi,

Hiç değilse bir günlüğüne doysunlar,

Bir günlük de olsa öğrensin dünya arkadaşlığı,

Çocuklar dünyayı alacak elimizden,

Ölümsüz ağaçlar dikecekler..."

xxx

Ya bugünün zalimlerini…

Çocuk katillerini!

Savaş fitillerini ateşleyenleri...

Kandan, çatışmadan, kutuplaştırmadan beslenenleri..

Arkalarında acı, gözyaşı, ölüm bırakanları...

Onları yarın, kim/kimler nasıl hatırlayacak???

Ey zalimler!

Nâzım bugün dillerde, her biri "inci" şiirleriyle...