Fiyatlar almış başını gidiyor.
Herşey ateş pahası.
Tatil beldelerine gelen turistler ne yiyeceğini, ne içeceğini şaşırmış durumda.
Çay 4 lira.
Maden suyu 7 lira.
Bira 20 lira.
İçkili balık restoranına otursa, iki kişi en az 500 lira.
Et lokantası da çok farklı değil.
Pazarlar da bile fiyatlar tam gaz.
Domates 5 lira.
Üzüm 8 lira.
Kiraz 12 lira.
5-10 yaprak marul bile 4 lira.
Patatesi, kuru soğanı sormayın.
Toprakta kendi kendine yetişen semiz otunun demeti bile 1.5 lira.
En insaf.
Serbest Piyasa Ekonomisi diyorlar buna kapitalist ekonominin savunucuları.
Ve ısrarla da savunuyorlar.
Fiyatlara müdahale edilemez.
Rekabet aşırı pahalılığı dizginler.
Ve ekliyorlar; başka bir sistem yok.
He.

*  *  *

Nasıl yok.
Yatağan’daki Stratonikeia antik kentinde 2000 yıllık bir duvar var.
Meclis binasının dış duvarı.
Toplam 23 metrekarelik bir alan.
2000 yıl önce kenti yöneten meclis üyeleri üretici ile tüketiciyi biraraya getirip,  200’den fazla ürünün fiyatını bu duvara kazımış.
Halka diyorlar ki, belirtilen bu fiyatlardan fazlasına sakın mal alma.
Üreticiye de diyorlar ki, tavan fiyat bu, altına satabilirsin, üstüne asla.
Dönemin para birimi Denarius.
Örneğin birinci kalite zeytinyağı litresi 40 Denarius. İkinci kalite 25. Birinci kalite zeytin 45, balık 9,5. Bir deve yükü odun 50, bir kağnı odun 150.
200’den fazla ürünün tek tek fiyatları duvarda halka ilan edilmiş durumda.
Para yerine mal değişimi de mümkün. 
Örneğin 1 deve yükü odun 6 tane balıkla değişiyor. 2. kalite zeytinyağı verip 3 tane balık alınabiliyor.
Enflasyon denen bela yok.
Bu fiyatlar sonsuza dek geçerli.
Aynı uygulamayı Efes, Halikarnassos gibi Ege ve Akdeniz’deki çok antik kentte görebiliyoruz.
Amaç üretici ve tüketici hakkını koruyup onları desteklemek.

2000 yıl önce.
2000 yıl sonra.
Hangisi insanca sizce?