Meslek hayatım yazmakla geçti.

Önce daktilo, sonra bilgisayar başında yıllarca duygularımı düşüncelerimi kağıda döktüm.

Hayatımda bir kez yazamadım.

Ziynet'i kaybettiğimiz gün.

Bir kaç kez klavyenin tuşuna dokundum ama elim gitmedi.

Belki şokun etkisinden, belki de ne yazarsam yazayım Ziynet'i anlatmaya yetersiz kalacağım endişesinden.

Cenaze töreninden sonra da yazamadım.

Hala aynı durumdayım.

Bornova Belediyesi bir parka Ziynet'in adını vermiş.

Üniversite ve iş arkadaşım, gençlik yıllarımın yoldaşı, eskimeyen dostum Atila Sertel parkın açılışında "Dünyaya yeniden gelsem, yine Ziynet'le yaşamak isterdim" demiş.

Öylesine yürekten bir söz ki bu.

O günleri yaşayan hepimiz adına söylenen bir söz.

Çünkü inanıyorum ki, Ziynet'i tanıyan herkes dünyaya yeniden gelebilse, yeniden Ziynet'le arkadaş olmak isterdi.

O yüzden ismi sadece parkta değil anılarda da yaşayacak.

Teşekkürler Ziynet, bize o güzel anıları bıraktığın için.

Teşekkürler Bornova Belediyesi Ziynet'in adını ölümsüzleştirdiğin için.

Canım Atila'm iyi ki varsın.

Iyi ki sayende Ziynet'i tanıdık.