‘’Dünyayı bugünkü durumuna getiren 

nedir bilir misin?

Yarım işler, yarım konuşmalar, yarım sevdalar, 

yarım günahlar, yarım iyiliklerdir. 

Sonuna kadar git be insan!..’’

Nikos Kazancakis, Yunan edebiyatının 

en ünlü 

romancılarındandır, şairdir, büyük felsefeci, bir  bilgedir. 

Biz onu 56 yıl önceki 

‘’Zorba’’ filmiyle tanırız.

Başrolünde Antony Quinn’in oynadığı, ‘’Zorba’’ 

romanından uyarlanan filmden!..

‘’Zorba’’; Girit'teki mezar taşına

"hiç birsey ummuyorum,

hiç birşeyden korkmuyorum, ben özgürüm." 

yazdırmış

yazarın kendisiyle giriştiği bir tür ‘’sessiz hesaplaşma’’ sayılır 

eleştirmenlerce.

*****

Kazancakis; 

‘’gerçek bilgeliği bulanların 

hayatı özümseyerek yaşayanlar’’ olduğunu savunur. 

İşte o hesaplaşmadan bazı bölümler;

‘’Mutluluğun, basit ve açık bir şey olup bir 

bardak şarap, bir kestane, kendi halinde 

bir mangalcık ve denizin uğultusundan 

başka bir şey olmadığına aklım yattı. 

Yalnız, bütün bunların, mutluluk 

olduğunu insanın anlayabilmesi için 

basit ve açık bir kalbe sahip olması gerekiyor.’’

‘’Mutluydum; 

biliyordum bunu. 

Bir mutluluğu yaşarken onu kavramamız 

zordur; ancak o geçip de arkamıza 

baktığımız zaman, birdenbire biraz da 

hayranlıkla, ne kadar mutlu olduğumuzu 

anlarız. 

Ama ben, bu Girit kıyısında 

mutluluğu yaşıyor, üstelik mutlu olduğumu da biliyordum.’’

‘’Ben, her insanın ayrı bir kokusu olduğuna inanırım: 

Biz bunu anlamıyoruz, çünkü kokular 

birbirine karışıyor, hangisinin senin, 

hangisinin benim olduğunu bilemiyoruz; 

yalnız havanın pis bir koku yaydığını anlıyor; 

buna da insanlık diyoruz.

(Zorba, Çeviri: Ahmet Angın-2007 Can Yayınları)

*****

Kazancakis'in bu öyküsü de 

‘’kesin tecrit"te geçen 

şu günlerimize çok uygun düşecek, hepimize de iyi gelecek!

‘’Adamın biri, güneşli bir gün ilk defa gittiği 

bir kasabada şaşkın şaşkın gezinirken yol 

kenarında duran bir arabanın yanına 

sokulmuş ve arka koltukta tek başına oturan bir çocuğa sormuş:

- Buraların yabancısıyım...

Parkın yanındaki fırını arıyorum, 

yakın olduğunu söylediler. 

Yerini biliyor musun?

Çocuk; ‘Ben de buraya ilk kez geliyorum’ demiş. 

Ama sağ tarafa gitmeniz gerekiyor herhalde!

Adam; Çocuğun da yabancı olmasına 

rağmen bunu nasıl anladığını sormuş.

Çocuk: ‘Ihlamur çiçeklerinin kokusunu 

duymuyor musunuz?’ 

diye gülümsemiş. 'Kuş cıvıltıları da oradan geliyor zaten.’ 

- ‘İyi ama’ demiş adam; ‘bunların parktan 

değil de, tek bir ağaçtan gelmediğini nereden biliyorsun?’

- Çocuk; ‘Tek bir ağaçtan bu kadar yoğun koku gelmez’ 

diye yanıtlamış. 

‘Üstelik, manolyalar da katılıyor onlara. 

Hem biraz derin nefes alırsanız,

fırından yeni çıkmış ekmeklerin kokusunu da duyacaksınız.’

- Adam; 

gözlerini hafifçe kısarak denileni 

yaptıktan sonra, teşekkür etmek için 

döndüğünde fark etmiş çocuğun kör olduğunu.

- Çocuk ise konuşurken bir anda sözlerini 

yarıda kesmesinden anlamış adamın kendisini fark ettiğini.

- Çocuk; ışığa hasret gözlerini ondan saklamaya çalışırken:

‘Üç yıl önce bir kaza geçirmiştim’ demiş, 

‘görmeyi o kadar çok özledim ki. 

Sizinkiler sağlam öyle değil mi?’

- Adam, çocuğun tarif ettiği yerde bulunan fırına yönelirken;

‘Artık emin değilim’ demiş. 

‘Emin olduğum tek şey, 

Senin benden iyi gördüğündür!..”

*****

Bakmak ve görmek, baktığımızı doğru yorumlamak...

Görmek ama gönülden yürekten özgürce görmek!

‘’Zorba’’da kendini yazmış Kazancakis gibi!

Onun yaşam, tabiat, insan, dostluk sevdalısı ‘’özgür insanı’

Aleksi Zorba’sı gibi!..

Filozofça ‘’ne mutlu akıl gözü ile gönül 

gözünü birleştirip, farkına varmak doğada, 

dünyada, çevremizde olanlara içtenlikle bakıp görmek!

Ben de kesin tecritle kendi ‘’OHAL’i ilan 

edenler’’den olup, ‘’yaşam kılavuzu’’ Zorba’yı okumayı, 

Kazancakis felsefesini incelemeyi, kalpten görmeyi öneriyorum dostlara.

‘’Dünyada, çiçek, çocuk, kuş’’ olduğu 

sürece korkma; 

her şey yolunda demektir!..’’