Sevmek göz göze bakmak değil, aynı yöne bakmaktır.
Sacha Guitry’e sormuşlar;
-Dünyada en güzel şey nedir?
-SEVMEK
-Ondan sonra ?
-SEVİLMEK
-Neden sevmek sevilmekten daha güzel?
-İnsan sevdiğine sevildiğinden daha çok emindir de ondan.
Sevmek zor zanaattır. Sevdiğine sevda şiirleri okumak, sevda türküleri söylemektir. Hem de bir gün değil, her gün.
Sevmek “tek taş” değil “tek yürektir”,
Sevmek “ilk gözgöze geldiğimiz günkü elbiseni çıkarmaktır sandıktan”,
Sevmek göğü kucaklayıp getirmektir sevdiğine…
Sevmek bir ucu aşka varan sevmek pişmanlık duymamaktır.
Sevmek “terketmedi sevdan beni” diye haykırmaktır güneşe, aya, yıldıza
Sevmek, hapisten, hastaneden çıktıktan sonra ve yaşın 40’ı geçmiş iken, hâlâ seni bekleyen kadına;
“hoş geldin kadınım benim, hoş geldin” diye şiirler okuyabilmektir.
Sevmek ekmeği tuza banıp yer gibi sevmektir.
Sevmek güneşe giden yolda her gün 14 Şubatmış gibi sevmektir.
Sevmek, sevdalanarak sevmektir.
Sevmek ölesiye sevmek değil ölümü yenercesine sevmektir.
Sevmek “sevdiğine bir gül vermek”tir.
Sevmek “sevdiğine bir gülüvermek”tir.
Sait Faik’in dediği gibi: “Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek. Bir insanı sevmekle başlar her şey…”
Sevin birbirinizi, bütün insanları sevin, sevdikçe güzelleşen bir dünya burası…