"Umudum bitti sandığa gitmeyeceğim."

"Bu halk celladını seviyor, ben oy versem ne değişecek?"

"Deprem bölgesinde bile kazanıyorsa, bu adam yenilmez."

"Bu halk aptal. Aç kalsın, dibi görsün o zaman aklı başına gelir."

"Meclisi aldılar, Kılıçdaroğlu Cumhurbaşkanı olsa ne yazar."

"Göbeğini kaşıyanlar, bidon kafalılar kazandı!" 

Küsmeler, ağlamalar, sızlamalar.

Çevremde ve sosyal medyada bu düşüncelerle 2.turda oy vermeyeceğini söyleyen milyonlar var.

Aferin!

Çocuk musunuz dostlar?

Ülke elden giderken, bu "küstüm oynamam" triplerinin mantığı ve vicdanı var mı?

Evet, ilk turda hayalkırıklığına uğramış olabiliriz.

Evet, karşımızdaki cephe bizden avantajlı.

Ama seçim henüz bitmedi.

Hala umut var.

Umut varken umutsuzluğu körüklemek ne kadar doğru.

Nazım diyordu ya.

"Mesele esir düşmek değil, teslim olmamak asıl mesele!"

Teslim olmayı kendinize yakıştırabilir misiniz?

Ben sizlere yakıştıramam.

Sonuna kadar umut, sonuna kadar mücadele. 

Tarih bize diyor ki; Mücadeleden vazgeçen kaybeder.

Kazananlar hep direnenlerdir.

Şimdi elveda zamanı değil, direnme zamanı.

Adnan Yücel'in mısralarını hatırladınız mı?

"Ey herşey bitti diyenler 

korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler.

Ne kırlarda direnen çiçekler 

Ne kentlerde devleşen öfkeler 

Henüz elveda demediler. 

Bitmedi daha sürüyor o kavga." 

Evet sürüyor o kavga.

Pir Sultan bir kavga insanıydı.

Hak, hukuk, adalet yolundan hiç dönmedi.

Can verdi ama hiç vazgeçmedi.

Şu sözleri tarihe geçti.

"Dönen dönsün ben dönmezem yolumdan." 

Milyonlar birleşe birleşe bir yola koyulmuşken, bu yolda yoldaşlarınızı yalnız bırakmayın.

Halka küsüp, kendi insanını aşağılayıp, üstten bir tavırla sandığı boykot etmeye hazırlananlar, yarınlarda çocuklarına ve torunlarına bunu anlatamazlar.

Çünkü bu kavga kaybedilirse, bunda sandığa gitmeyenlerin büyük payı olacak.