Dilimize ne kadar yerleşmiş değil mi?

"Bir köpek sahiplendim!"

"Sokak hayvanlarını sahiplenelim!"

"Sahipsiz kedi köpek kalmasın!"

Ne kadar istekliyiz sahiplenmeye.

Oysa malın, mülkün, eşyanın sahibi olur.

Bir canlının sahibi olmaz, olmamalı.

Onlar olsa olsa, ev arkadaşı, yol arkadaşı, yaşam arkadaşı olur. 

1804 yılında Amerikalı iki gezgin asker Lewis ve Clark Amerika Birleşik Devletleri hükümetinin talimatıyla yeni kıtayı Atlantik'ten Pasifik Okyanusu'na kadar gezdiler.

Kızılderili kabileleriyle ilgili detaylı notlar aldılar.

Yanlarında kendilerine rehberlik eden "Sacagawea" isimli bir kızılderili kadın vardı.

İdoho'da Nez Perce kabilesini ziyaret ederken, çadırının önünde oturan yaşlı bir kızılderilinin yanındaki iki kızgın köpek kendilerini  havlayarak karşıladı.

Korktular!

O anda yaşlı kızılderili köpeklere bir şeyler söyledi, ikisi de havlamayı kesip çadırın önüne geri döndü.

Önlerine konulan birer lokma kuru buffalo etini yediler.

Lewis, rehber aracılığıyla yaşlı kızılderiliye sordu.

"Bu köpeklerin sahibi sen misin?"

Kızılderili soruyu anlamadı.

Bu kez Clark tamamladı.

"Yani bu köpekler sana mı ait?"

Yaşlı kızılderili şaşırdı.

"Onlara ne ben sahibim, ne de onlar bana ait. Hepimiz ulu manituya aitiz!"

Lewis yine sordu.

"Sana ait değillerse neden besliyorsun?"

Yaşlı kızılderili Lewis ve Clark'ın gözlerinin içine bakarak yanıtladı.

"Biz hayatı paylaşıyoruz.

Onlar beni hem vahşi hayvanlardan koruyor, hem de buffalo avlarken yardımcı oluyorlar.

Yediğim yemekte katkıları var. Ayrıca torunlarımın oyun arkadaşı onlar.

Bu yüzden besliyorum, haklarını veriyorum.

Sahipleri değilim..."