Şiirleri; tepeden tırnağa sevda, kavga ve devrim”
Attilâ İlhan, rüzgarı arkasına almayan, rüzgara karşı koşan bir mücadele bayrağıdır!..
“Marş söylemeden ölmek bize yakışmaz” tümcesiyle simgeleşmiştir!
“Şairler ayakta ölür!” çok yakışmış özlü sözüdür “Edebiyatın Kaptanı”nın..
“An gelir/paldır küldür yıkılır bulutlar/
Gökyüzünde anlaşılmaz bir heybet/
O eski heyecan ölür”ü yazmıştır.
“Her geçen seni bizden parça parça götürür/
Mustafa’m Mustafa Kemâl’im..” de onundur!..

****
6 Mayıs 1972 Cumartesi…
Attilâ İlhan, Genel Yayın Müdürlüğü’nü yaptığı
Demokrat İzmir Gazetesi’nin Konak’taki binasına gitmek için Karşıyaka İskelesi’ne gelir.
Yaz-kış kolundan eksik etmediğı şemsiyesi, başında simgeleşmiş şapkası ve bir elinde de kahverengi deri çantasıyla...
“Alaybey” isimli vapurda her sabah birlikte yolculuk yaptığı gazetenin muhabiri Okan Yüksel de vardır!
Gözleri kan çanağı gibidir.
Denizler’in idam haberini radyodan dinlediğini hıçkırıklara boğularak anlatır Yüksel'e...
Ardından yazdığı şiiri “Mahur”u okur:
“Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız
Gitti dostlar, şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımız da sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız
Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı
Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı
Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı
Gittiler akşam olmadan ortalık karardı
O mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız
Bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra
Sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara
Simsiyah bir teselli olur belki kalanlara
Geceler uzar hazırlık sonbahara
O mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız…”
Şiirdeki “müjgan”, Farsça’da “kirpik” anlamındadır.

***
“Yalnız Şövalye” bu şiiri daha sonra bestelemesi için Ahmet Kaya’ya verir…

***
Can Yücel de Latince’de “Bizim Deniz” anlamına gelen
“Mare Nostrum”da kısa ama çok şey anlatmıştır:
“En uzun koşuysa elbet Türkiye’de de Devrim,
O, onun en güzel yüz metresini koştu,
En sekmez lüverin namlusundan fırlayarak…
En hızlısıydı hepimizin,
En önce göğüsledi ipi…
Acıyorsam sana anam avradım olsun,
Ama aşk olsun sana çocuk, aşk olsun!”
Bazı insanlar ölümsüzdür…
Bazı insanların kendileri gökyüzüdür ve memlekettir.
Deniz, Yusuf, Hüseyin gibi!.M
Attilâ İlhan gibi!..
Cumhuriyetin, onun
“En Büyük Değeri”
Mustafa Kemâl ve Yol Arkadaşları gibi!..

***
Meslektaşımız Ozan 
Refik Durbaş’ın “Anıt”ından dizelerle
özlem ve saygı ile anıyoruz güzel yüreklileri:
“Biri engin DENİZlerle arkadaş
Biri İNANcın cömert definesi
Biri sabrın korkusuz ASLANıydı
(…)
Ölüme taviz vermedi hiç biri!”