Şiirleri; tepeden tırnağa sevda, kavga ve devrim”
Attilâ İlhan, rüzgarı arkasına almayan, rüzgara karşı koşan bir mücadele bayrağıdır!..
“Marş söylemeden ölmek bize yakışmaz” tümcesiyle simgeleşmiştir!
Yazın dünyamızda “ölümsüzlüğü” kazanan bir isimdir.
“Edebiyatın Kaptanı”dır!
“Şairler ayakta ölür!” çok yakışmış özlü sözüdür.
“An gelir/paldır küldür yıkılır bulutlar/
Gökyüzünde anlaşılmaz bir heybet/
O eski heyecan ölür”ü yazmıştır.
“Her geçen seni bizden parça parça götürür/
Mustafa’m Mustafa Kemal’im..” de onundur!..

* * *

6 Mayıs 1972 Cumartesi…
Attila İlhan, Genel Yayın Müdürlüğü’nü yaptığı
Demokrat İzmir Gazetesi’nin Konak’taki binasına gitmek için Karşıyaka İskelesi’ne gelir.
Yaz-kış kolundaki şemsiyesi,başında simgeleşmiş şapkası ve bir elinde de kahverengi deri çantası.
Vapurda her sabah birlikte yolculuk yaptığı gazetenin muhabiri Okan Yüksel de vardır.
Gözleri kan çanağı gibidir..
Denizler’in idam haberini radyodan dinlediğini hıçkırıklara boğularak anlatır.
Ardından yazdığı şiiri “Mahur”u okur:

“Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız
Gitti dostlar, şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımız da sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız

Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı
Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı
Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı
Gittiler akşam olmadan ortalık karardı
O mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız

Bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra
Sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara
Simsiyah bir teselli olur belki kalanlara
Geceler uzar hazırlık sonbahara
O mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız…”

Şiirdeki “müjgan”, Farsça’da “kirpik” anlamındadır.
“Yalnız Şövalye” bu şiiri daha sonra bestelemesi için Ahmet Kaya’ya verir…

* * *

Can Yücel, Latince’de “Bizim Deniz” anlamına gelen
“Mare Nostrum”da -kısa ama çok şey- anlatmıştır!:

“En uzun koşuysa elbet Türkiye’de de Devrim,
O, onun en güzel yüz metresini koştu,
En sekmez lüverin namlusundan fırlayarak…
En hızlısıydı hepimizin,
En önce göğüsledi ipi…
Acıyorsam sana anam avradım olsun,
Ama aşk olsun sana çocuk, aşk olsun!”

Bazı insanlar ölümsüzdür…
Bazı insanların kendileri gökyüzüdür ve memlekettir.
Deniz, Yusuf, Hüseyin gibi!
Attila İlhan gibi!
Aydınlanmanın, Cumhuriyetin, onun
“En Büyük Değeri”
Mustafa Kemal ve Yol Arkadaşları gibi!..
Anılarına özlem ve saygı ile!..