Asırlar öncesiydi.
En az 2000 yıl önce.
O topraktan filizlendiği günlerde çevresinde şenlikler yapılıyordu.
Şarkılar söyleniyor, şiirler okunuyor, dans ediliyordu.
Büyüdü, toprağa kök saldı.
Karialılar’ı, Helenler’i, Romalılar’ı, Osmanlı beylerini gördü.
Her medeniyete meyvalarıni verdi.
O meyvalar bereketti.
İnsanlara besin oldu, ilaç oldu.
Hatta kandillerde ışık oldu.
Asırlar geçtikçe o büyüdü.
Gövdesi 6 metreyi buldu, ağırlığı 27 tondu.
Artık koskoca bir bilge zeytin ağacıydı.
2000 yıl sonra bir gün dev iş makinaları girdi yaşadığı topraklara.
Kazdılar, yıktılar güzelim doğayı kömür uğruna.
Neyse ki çevrede iyi insanlar vardı.
Doğasını, çevresini, yaşamı seven insanlar.
Hemen budadılar bilge zeytin ağacını.
Kökleyip güvenli bir yere ektiler.
Ama bir gün bir sözde çevreci göz koydu bizim zeytin ağacına.
Önce demir bir kafesle çevirdi etrafını.
Sonra bir vinçle bir tıra yükledi bilge ağacı.
Götürüp büyük paralara satacaktı, uzaklardaki bir eloğluna.
Tır Yatağan’ı terketmeden köylüler farkettiler olayı.
Hemen Stratonikeia’da kazı yapan arkeologlara haber ilettiler.
Başta Prof.Dr.Ahmet Tırpan ile tüm arkeologlar yıldırım hızıyla tırın önünü kestiler.
Sözde çevreciden aldılar bilge ağacı.
Tekrar doğduğu topraklara götürüp, Turgut Köyünün önüne diktiler.
Şimdi tüm ihtişamıyla yaşıyor orada.
Turistlere gölge, köylülere bereket sunuyor.

İlyada Destanı'nda Homeros bir zeytin ağacının altında oturur, zeytin ağacı ona şöyle der.
“Ben herkese aidim kimseye ait değilim. Sen gelmeden önce de buradaydım, sen gittikten sonra da burada olacağım.”

Bu zeytin ağacı bizden önce de oradaydı, bizden sonra da orada olacak.
Yeter ki yaşatmayı bilelim.
Selam olsun yaşatanlara.

Yolunuz Yatağan’a düşerse Hekate Tapınağı’nın hemen orada.
Sarılın gövdesine, okşayın yapraklarını.
Kulak verin söylediklerine.
Size 2000 yıllık hikayeler anlatacak.
Dinlemeden dönmeyin.