Yenifoça, 

‘’Tarih Baba’’ Heredot’un 

Cennet Coğrafyası’nda bir doğa harikası beldedir.

İklimi, kilometrelerce uzunluktaki kumsalı, 

turkuaz denizi, 

yeşil örtüsü ve 

İzmir’e 

yakınlığı ile cazibe merkezidir...

Gelin görün ki, bu belde de bayram tatilinde 

tonlarca çöp içinde kaldı...

O sahili; 

Burunucu’ndan Gencelli, Çanak’a 

kadar çöp doldu.

9 günlük tatilde toplanan çöp 300 tonu 

bulmuş, yarısı sahillerden!

***

Nereye gitseniz tanıdıktır şu manzaralar;

Çöp konteynerleri kısa aralıklarla konsa da 

sahile her türlü pisliğini bırakıp gidenler 

inanılmaz çoğunluktadır; neticede alışkanlık edinmişlerdir...

Denizde poşetler yüzer, kumsal boş bira su 

şişelerinden, sigara izmaritlerinden, 

çekirdek kabuklarından geçilmezdir...

Denize karşı banklarda oturanlar beş metre ötedeki 

kutuya çöpünü atmaktansa 

-nedense- 

bankının yanına bırakıp çekip gider...

Yol kenarları, 

kaldırımlar, 

piknik alanları da 

çevreye saygısı olmayanların çöp depolama alanıdır!

***

İletişim Uzmanı

Prof.Haluk Şahin 

bayram tatilinde özellikle Ege kıyılarında yaşanan vandallık felaketi için “afet” deyimini uygun görmüş.

Sonra da sormuş;

"Peki biz niye böyleyiz?  Hep mi böyleydik,

yoksa son dönemdeki toplumsal çürüme ve ahlaki bozulma bu eğilimimizi körükledi mi? 

Eğitim sistemimiz bu konuda ne yapıyor? 

Ya aileler? 

Başta sosyal medya olmak üzere medya ne yapabilir?  

Niçin evlerimiz bu kadar temiz de sokaklarımız bu kadar pis? 

Yoksa henüz 'kamusal mekan' kavramını içimize sindirecek düzeye gelmedik mi?"

Gelmedik Hocam gelmedik!..

***

Marmaris Belediyesi Temizlik İşleri Müdürü 

Barış Ünlü açıklamış,

‘’Tatilcilerin arkasından -sadece- piknik alanlarından

(çadır kuranlar) 

4.5 ton çöp topladık!’’

Çanakkale’de denize çöplerini bırakanları uyaran vatandaşlar dayaktan zor kurtulmuş...

Polonezköy tepeleri çuval çuval çöplerle süslenmiş(!)

Uludağ Milli Parkı da çöp yığınlarından nasibini almış!

Çöp..Çöp..Çöp…

***

‘’Bayram süresince dağlar, ormanlar, 

sahiller, denizler, her yer çöple doldu taştı...

Kimi duyarlı insanlar tek başlarına ya da 

gruplar halinde başkalarının çöplerini 

toplamaya girişseler de, bizim bu devasa 

çöp sorunumuz ‘birileri atsın, birileri toplasın’ 

yaklaşımıyla çözülecek gibi değil (…) 

Çöpümüzü böylesine umarsızca ortalığa 

saçmamız aslen, saygısız bir toplum olmamızdan 

kaynaklanıyor

(…)

İşte çöpünü zahmet edip toplamamak, 

oturduğu banktan kol mesafesindeki 

çöp kutusuna uzanmak yerine, 

bir kilo çekirdeğin kabuklarını yerlere 

saçmak bu saygısızlıktan ileri gelir... 

Sahile atıverdiği o pipet, bir deniz 

kaplumbağasının burnuna girip 

onu kan revan içinde mi bırakacaktır? 

Ya da tekneden salıverdiği plastik poşet 

Akdeniz fokunun boynuna dolanıp 

onu nefessiz mi bırakacaktır? 

Umurunda değildir. 

Herkes hayvan sevgisinden, doğa 

sevgisinden söz ediyor... Ama hayır; 

esas üzerinde durmamız gereken şey saygı!

Sevmeyebilir, 

zorla sevdiremezsiniz ama 

saygı duymak zorundadır...

Sevsin sevmesin, kendisi dışındaki 

canlıların yaşam hakkına, yaşamın 

kendisine saygı duymalıdır...’’  

Bu satırlar; 

Cumhuriyet Yazarı 

Melis Alpan’ın dünkü 

‘’Saygısız Bir Toplumuz’’ yazısından...

Ortak akılda birleşen, doğaya yaşam hakkına 

saygılı kimliklerin altına imza atacağı tespitler değil mi?

***

O doğa korunmayı saygıyı hakediyor, kirletilmeyi değil!..

İnsan soyunun doğaya verdiği zarar, onun canını acıttığında

kat kat fazlasıyla cevabını alır!

Son söz de 

Balzac’tan;

‘’Doğa aşkı, insanın ümitlerini boşa çıkarmayan yegane aşktır!’’